یادمان باشد
در زندگی هروقت آرزویی داریم و به خدا توکل کنیم حتما به آن می رسیم
و بدان بین افرادی که برای دعای بارش باران به بیابان میروند ،
آنکس با ایمان تر است که با خود چتر می برد.
تا جوان هستیم عمرمان را می دهیم تا سرمایه ای پس انداز کنیم
و وقتی پیر شدیم سرمایه هایمان را خرج سلامتیمان می کنیم.
هیچوقت از مخالفت های دیگران نترسیم
چون بادبادک وقتی بالا می رود که باد مخالف بوزد.
اگر یادمان باشد که ما هم اشتباه می کنیم
از اشتباهات دیگران راحت تر چشم پوشی می کنیم.
در سختی های زندگی، خود را برای موفقیت هایی که در پیش رو داریم آماده کنیم
زیرا توپی بالاتر می رود که محکم تر به زمین خورده باشد!
همیشه همنوعانمان را دوست بداریم
دوست داشتن دل مهربان می خواهد نه دلیل قانع کننده.
بدانیم که هر شکستی آغاز شروع دیگری است
در کودکی اگر با اولین زمین خوردن ناامید می شدیم، هرگز راه رفتن نمی آموختیم!
ایمان داشته باشیم که هرچه اراده کنیم بدست خواهیم آورد
فاصله بین داشتن و نداشتن فقط خواستن است
همیشه در زندگی گذشت داشته باشیم
همه می دانیم که درخت سایه اش را حتی از هیزم شکن هم دریغ نمی کند!
پایان هر تلخی و سختی، شیرینی و کامیابی است
چون تاریک ترین ساعات شب درست لحظه ایست که بلافاصله پس از آن خورشید طلوع می کند.
اگر از ما پرسیدند خوش آب و هواترین نقطه دنیا کجاست؟
بدانیم بهتر از دستان پرمهر پدر و آغوش گرم مادر جایی را نمی یابیم
و در آخر می گویم که در زندگی سعی کنیم
مثل زمین افتاده ،مثل آسمان بخشنده و مثل دریا زلال باشیم.